De organisatie kostte bijna letterlijk bloed, zweet en tranen maar tegen de wedstrijddag waren een 40-tal rijders ingeschreven en stond de hele organisatie op poten.
Een wedstrijd zelf organiseren is in ieder geval geen goede manier om ontspannen naar een wedstrijd toe te leven. Desondanks wou ik zeker zelf ook starten. Een skeelerwedstrijd waarvan de aankomst letterlijk aan je voordeur ligt, hoe dikwijls maak je dat mee. Nadat een 50-tal toerrijders hun rondje(s) hadden afgehaspeld konden ook de wedstrijdrijders starten voor hun wedstrijd over 7 rondjes van 6km.
De wind, die de regenwolken van in de voormiddag wegblies, was nog ruimschoots aanwezig waardoor het een harde wedstrijd beloofde te worden. Al snel viel het peloton in verschillende groepjes uiteen. M'n benen waren nog verrassend OK na zo'n hectische dag/week. Ik kon dus goed voorin mee stand houden. Erik Valent, die speciaal voor deze wedstrijd even de stage van z'n schaatsploeg had verlaten, was echter een maatje te sterk. Na een sterke solo finishte hij als eerste. Ik kon in de laatste kilometer nog wegrijden uit de achtervolgende groep om zo beslag te leggen op de tweede plaats voor Thomas Vosté.
Na de wedstrijd deden de positieve commentaren enorm veel deugd. Het was leuk te zien dat rijders, medewerkers en toeschouwers een mooie namiddag hadden gehad. Volgend jaar opnieuw?