Helena reed zelfs samen met Frank met de fiets naar Breskens, om van daaruit de boot te nemen naar Vlissingen. Een mooi tochtje!
Bij aankomst bleek dat de wind ook in Zeeland goed aanwezig was. Een windkracht 6, die pal op de neus blies op een zware klinkerstrook die we 25 keer moesten passeren. Het beloofde dus een mooie, maar zware wedstrijd te worden. Jammer dat een groot deel van het peloton z'n kat stuurde. Met een goeie 20 man aan de start is eigenlijk beschamend voor zo'n mooie organisatie. Henk Gemser zou zeggen: "Dat kan beter!"
De wedstrijd werd al snel opengebroken door een demarrage van Crispyn Ariëns die de hele wedstrijd weg bleef en won. Jouke Hoogeveen probeerde mee te gaan, en werd uiteindelijk 2de. Ik ging ook mee, maar werd snel teruggefloten door mijn benen die hevig protesteerden. Zelfs aanklampen bij het peloton lukte eventjes niet meer. Samen met Bart Mol was ik ronden lang op achtervolgen aangewezen, op een steeds verder uitdunnend peloton. Gelukkig kreeg ik het gat gedicht, en kon ik aansluiten bij het peloton dat voor plaats 6 in de wedstrijd streed. Mijn benen voelden in de tweede wedstrijdhelft een stuk beter dan in de eerste ronden, maar ik kon niet echt potten breken. In de laatste ronde moest ik lokale belofte Antwan Tolhoek nog voor me dulden in de strijd om de 6e plaats en werd ik dus 7e na een ware slijtageslag die uiteindelijk maar door 10 rijders werd uitgereden.
Wat mij betreft mag Vlissingen een jaarlijks terugkerende wedstrijd worden. Mooi en zwaar parcours op een toplocatie, hopelijk in de toekomst een waardige deelname!