Een indrukwekkend deelnemersveld uit alle uithoeken van de wereld stond zaterdag in de vooravond aan de start voor 42 km vlammen over de boulevard, met 2 bochten van 180 graden in elk van de 15 ronden. De snelheid op het rechte stuk liep telkens op tot bij de 50 km/u (GPS-snelheid). De topsnelheid was voor mij niet echt een probleem. Wat wel heel lastig was, en totaal niet mijn ding, was het volledig stil staan in de bocht, om dan weer te versnellen naar topsnelheid. Hier ging ik iedere ronde opnieuw in het rood, en het accordeoneffect van het peloton zorgde ervoor dat ik na een 30-tal km de rol moest lossen. Ondertussen stond al de helft van de gestarte deelnemers aan de kant, dus het was zeker geen schande. Toch overheerst momenteel het gevoel van de ontgoocheling. Ik hoop volgend jaar in Oostende opnieuw het WK te mogen rijden, en daar nog een stukje beter voor de dag te komen. Misschien kan ik dan Bart Swings wat meer helpen om z'n titel (hij won de sprint vanuit een nagenoeg verloren positie) te prolongeren.
In het begin van het seizoen stond de marathon van Rijssen als laatste wedstrijd gepland. De eerste week van augustus kwam er nog eentje bij op de kalender, en wat voor één. Ik mocht afgelopen weekend deelnemen aan het WK marathon in San Benedetto del Tronto, Italië. Een indrukwekkend deelnemersveld uit alle uithoeken van de wereld stond zaterdag in de vooravond aan de start voor 42 km vlammen over de boulevard, met 2 bochten van 180 graden in elk van de 15 ronden. De snelheid op het rechte stuk liep telkens op tot bij de 50 km/u (GPS-snelheid). De topsnelheid was voor mij niet echt een probleem. Wat wel heel lastig was, en totaal niet mijn ding, was het volledig stil staan in de bocht, om dan weer te versnellen naar topsnelheid. Hier ging ik iedere ronde opnieuw in het rood, en het accordeoneffect van het peloton zorgde ervoor dat ik na een 30-tal km de rol moest lossen. Ondertussen stond al de helft van de gestarte deelnemers aan de kant, dus het was zeker geen schande. Toch overheerst momenteel het gevoel van de ontgoocheling. Ik hoop volgend jaar in Oostende opnieuw het WK te mogen rijden, en daar nog een stukje beter voor de dag te komen. Misschien kan ik dan Bart Swings wat meer helpen om z'n titel (hij won de sprint vanuit een nagenoeg verloren positie) te prolongeren.
2 Reacties
Een trotse papa
9/16/2012 05:53:57 am
En toch heb je er een prestatie om U tegen te zeggen geleverd. Drie vierden van de wedstrijd met de wereldtop meerijden op een parcours dat niet je ding is, het is niet iedereen gegeven. Dikke proficiat nog eens!
Antwoord
Guus de Smit
9/20/2012 06:40:04 am
Mooie prestatie, dat geeft de burger moed voor volgend jaar
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Archief
Juni 2016
|