Deze ochtend lagen de wegen droog, en de wolken zagen er grijs, maar niet dreigend uit. Ideaal dus om na het ontbijt de skeelers onder te binden en een lekker duurritje te doen. Het traject dat ik normaalgezien volg verplichtte mij om meewind te beginnen, dus tegenwind terug te keren. Niet getreurd, we kunnen eindelijk skeeleren, dus het afzien op de terugweg nemen we er maar bij.
Ondanks de niet-dreigende lucht begon het na een kwartiertje rijden te druppelen, en na een halfuurtje echt te regenen. Het maakte de terugweg er niet direct leuker op. Een leuke opsteker was wel het moment waarop Servais Knaven, Andre Greipel en Bernhard Eisel van Team Highroad hun duimen omhoog staken op het moment dat ik ze kruiste. Altijd leuk om van zo'n mannen een teken van erkenning te krijgen. De tegenwind werd op slag wat minder zwaar. Toch was ik blij dat ik op het ondertussen doornatte wegdek het einde van mijn tochtje van een 40-tal km zag naderen. Ook een bijna valpartij op een spekgladde brug in de laatste kilometer nam ik er bij. Ik had tenminste deftig getraind.
Mijn tweede training deze middag startte ik weer hoopvol. Volgens buienradar lagen de buien nog een tweetal uurtjes van hier verwijderd. Ideaal om nog anderhalf uurtje de fiets van stal te halen. Buienradar was echter mis en ook nu werd ik na een kwartiertje verrast door steeds heviger wordende regen. Ik vond het al minder leuk om dit voor de tweede keer op één dag te moeten meemaken, en paste mijn parcours lichtjes aan om mijn frustratie eventjes los te laten op de Holstraat, de achterkant van Nokere berg. Laat ons zeggen dat dit goed gelukt is, en dat het al bij al nog goed was dat ik de stortbui waarbij je geen 50 meter ver meer kon zien pas over me heen kreeg toen ik al meewind aan het rijden was.
Ik heb toch geluk hé :-)