Mijn koers eindigde dus uiteindelijk op een grote ontgoocheling, maar zaak is om vooral het goede gevoel, en het gemak waarmee ik kon meespringen met groepjes, te onthouden. Het seizoen is nog lang. Deze week eerst maar eens beginnen met een cursus veters strikken.
Vandaag ging mijn skeelerseizoen van start in Middelburg. Aangezien ploegmaats Wannes en Nick in Gross Gerau aan het werk zijn dit weekend, en de schaatsende ploegmaats nog wat rust nemen, stonden enkel Ted en ik aan de start. Op een rondje van 3,8 kilometer moesten we 11 ronden rijden. Op het smalle parcours was het zaak om goed voorin te zitten. Ted en ik spraken vooraf af dat we om beurt mee zouden springen met ontsnappingen. Dit lukte heel goed, want bij de eerste kopgroep zat ik meteen mee, en toen we werden ingelopen ging Ted mee met de volgende. Het duurde een vijftal ronden voor de juiste groep wegging, en ik reed er nog naartoe. Het tempo lag heel hoog en dit bleek de juiste ontsnapping te zijn. Ik nam mijn deel van het kopwerk voor mijn rekening en kon vlot meedraaien. Na een 2-tal ronden in deze kopgroep begon mijn voet echter los te zitten in mijn schoen, waardoor ik niet genoeg controle meer had op deze schoen. Ik ben wat aan het experimenteren met de druk van mijn veters in deze nieuwe schoenen, en had ze, gezien de weinige bochten in het parcours niet strak genoeg aangespannen. Door het wankele gevoel op mijn rechterschoen kreeg ik uiteindelijk een kramp in mijn scheenbeen waardoor ik de kopgroep, die uiteindelijk weg bleef, moest laten gaan. Zelfs bij het peloton kon ik niet meer aanpikken, dus ik verliet voortijdig de wedstrijd. Ted kon nog meespringen met latere winnaar Crispyn Ariëns, en wist nog de aansluiting te vinden bij de kopgroep, om zo vijfde te worden. Mijn koers eindigde dus uiteindelijk op een grote ontgoocheling, maar zaak is om vooral het goede gevoel, en het gemak waarmee ik kon meespringen met groepjes, te onthouden. Het seizoen is nog lang. Deze week eerst maar eens beginnen met een cursus veters strikken.
0 Reacties
Morgen is het zover. Na een winter van minder succesvol schaatsen (afgezien van de Belgische titel) en van goed trainen is het weer tijd voor de wekelijkse wedstrijd in de sport die ik het liefste doe.
In Middelburg starten we met een marathon langs een, op het eerste zicht, vrij zwaar parcours midden in de Zeeuwse polders. In het paasweekend is er dan een trainingsstage met de ploeg in Eeklo, en dan begint het seizoen pas echt met een maand van veel wedstrijden. Op de vraag wat ik van dit seizoen verwacht kan ik op zijn Zdenek Stybars vrij kort antwoorden: "Wij zollen zien." Gisteren was het zover. Iets wat ik al altijd heb willen doen, de volledige Ronde van Vlaanderen rijden. De pittige wind, voornamelijk in het nadeel, mede met het parcours, maakten het een zware tocht, maar ik heb er toch heel erg van genoten. (bedankt Ronny, voor het leuke gezelschap) Bovendien bevestigde deze heel lange training wat ik de laatste weken wel al gevoeld had: mijn basisconditie is goed. Ik hoop op deze conditie verder te kunnen bouwen gedurende het skeelerseizoen, en enkele mooie resultaten te boeken. Hopelijk kan ik nog een stapje vooruit zetten in vergelijking met vorig seizoen. |
Archief
Juni 2016
|