Ik zei natuurlijk niet nee tegen dit aanbod, maar werd in de aanloop naar Le Mans ziek: maag- en darminfectie. Hierdoor kon ik niet trainen zoals ik wou. Rust was de enige remedie.
De 2 weken voor Le Mans ging het weer beter, en op training ging het niet slecht, dus ik besloot om toch maar mee te doen.
Een weekend Le Mans is altijd een heel avontuur. Op vrijdag les geven tot 16u, dan in de auto naar Le Mans. Over hoe je dan zondagnacht terug thuis komt zal ik maar zwijgen.
Op weg naar Le Mans had ik vrij veel last van de zenuwen. De twijfels over de conditie bleven in mijn hoofd spoken. Tijdens de skate-parade om 11u gingen de zenuwen wel eventjes weg. Deze parade is echt genieten. Samen met alle deelnemers aan dit evenement 2 rondjes rijden op het parcours. Meteen ook de gelegenheid gebruiken om het parcours al in te prenten: hoe staat de wind, hoe steil was die helling nu weer,...
Voor de start werden we allemaal gescreend door Yves Van Assche, de verzorger van onze ploeg. Uit de screening bleek dat ik er goed voor stond. Misschien had de noodgedwongen rust mij wel deugd gedaan. Yves is vooral gespecialiseerd in hydratatie en optimale zuurstofopname, en zijn kennis was voor het tweede jaar op rij geen overbodige luxe. Het was immers net als vorig jaar heet en droog in Le Mans.
Om 16u werd er dan gestart. Jore had de tweede tijd gereden in de kwalificatie, waardoor Pascal Briand op de tweede plaats mocht starten. Na de eerste ronde zat Pascal in een groepje, met daarin ook de voornaamste concurrent: Eoskate. Na de tweede ronde hadden we echter een halve minuut achterstand op Eoskate. Pascal had een wonde aan z'n voet, doordat hij z'n skates niet goed had kunnen vastdoen.
Na een paar ronden werd deze achterstand door Ewen Fernandez en Yann Guyader omgezet in een voorsprong, die we ronde per ronde met een paar seconden uitdiepten. Het duurde een uur of 4 voor we de eerste ronde voorsprong te pakken hadden. Bij het ingaan van de nacht lagen we anderhalve ronde voor. Ik kon echter niet slapen tijdens mijn vrije blokje van middernacht tot 4u en stond om 3u45 al weer klaar om er in te vliegen.
Ook Eoskate, die momenteel op 2 ronden achterstand reed was van zin om er in te vliegen, en tijden het blokje van 4 tot 8 probeerden ze de hele tijd aan te vallen. Ik had de pech altijd een sterke tegenstander te treffen, waardoor ik vollebak moest rijden om deze te counteren. Ik voelde me wel sterk, en mijn rondetijden waren stuk voor stuk heel wat sneller als vorig jaar.
Toen we na het ontbijt terug op volle sterkte met het voltallige team reden brak de veer bij Eoskate, en hadden wij nog slechts 1 doel voor ogen: het record van 208 ronden van vorig jaar breken. De berekeningen leerden ons al snel dat er geen ruimte meer was voor trage rondes. Iedereen moest dus alles uit de kast halen.
Uiteindelijk lukte het ons om 3 ronden meer te rijden als vorig jaar: 211 ronden of 886km. Dit is een gemiddelde snelheid van bijna 37km/u. Alweer een fantastische ervaring. Hopelijk was Le Mans het begin van een betere tweede seizoenshelft.