Degene die me volgen op Twitter op Facebook zullen het al weten: ik mag op15 september deelnemen aan het WK marathon skeeleren in Italië.
0 Reacties
Na het BK marathon, en de 24u van Le Mans was Hallum dit jaar het hoofddoel van het seizoen. De trainingen in de Pyreneeën en de voorbereidende wedstrijden en trainingen hier waren allemaal goed verlopen, en dus had ik er zin in. Vrijdagavond had ik samen met Frank Fiers en Stijn Van Hove nog een rondje op het parcours geskeelerd en het gevoel zat heel goed. Het beloofde warm te worden, maar dat vond ik niet erg. De trainingen in de Pyreneeën waren ook afgewerkt onder tropische omstandigheden, dus ik kon er wel tegen. Ik had genoeg drinken voorzien, en Helena als mobiele bevoorraadster en Franky als lokale bevoorrader in Hallum stonden garant voor voldoende drinken en voeding. Tijdens de wedstrijd reed ik soepel mee, en ook bij de tempoversnellingen kon ik de groep altijd vlot volgen. Helaas begon ik na 30km over het slechte asfalt al serieus pijn te krijgen in mijn voeten. Na de eerste passage in Hallum voelde het echt alsof mijn voeten in een oven staken, en na 50km kon ik mijn voeten bijna niet meer op de grond zetten. Ik stopte aan een sloot en zocht daar samen met Jouke Hoogeveen, die met hetzelfde probleem kampte verkoeling. De goede benen van vandaag zouden zich niet kunnen bewijzen. Hallum 2012, alweer een grote ontgoocheling. Klik op de foto voor het videoverslag op schaatsen.nl
Na een mislukte wedstrijd in Emmen (nog te veel last van de vele Pyreneeëntrainingen, en een parcours dat helemaal niks voor mij was) stond ik in de driedaagse van Zandvoorde gelukkig al wat frisser aan de start. Vooraf was ingepland om op vrijdag de puntenkoers op de piste te rijden, en op zondag de wegwedstrijd. Zaterdag stond er immers nog een lange duurrit op het programma, in functie van Hallum.
De piste in Zandvoorde is volledige vernieuwd, en voorzien van een speciale Vesmaco-coating. Hierdoor viel de puntenkoers enorm tegen. Ik had geen voeling met de bochten, en moest mete door mijn startpositie op de laatste rij vrij snel het peloton laten rijden. Ik kon een paar keer het gat dichtrijden nadat ik een geloste rijder passeerde, maar dat lukt geen 10 keer. Na de duurrit van 2u op zaterdag stond ik op zondag met een goed gevoel aan de start. In het peloton van 120 man moest ik alweer vrij ver achterin starten. Ik kon echter stelselmatig opschuiven en had een goed gevoel doorheen de koers. Zonder me in de finale te mengen in het duw- en trekwerk werd ik 25e. Na de wedstrijd in Vorden reden we onmiddellijk door richting Frankrijk. Bestemming: Aucun, een dorpje op de flanken van de Col du Soulor. Naast genieten van de vakantie, kan je in deze streek ook heel goed trainen. Ik deed de nodige klimkilometers op de fiets, en kon daarnaast ook regelmatig een goede skeelertraining afwerken op de Voie Verte tussen Argelès Gazost en Lourdes. Na een weekje in Aucun reisden we door naar Font Romeu. Daar verbleven we nog een week in het Centre National d' Entrainement en Altitude. Een goed uitgerust topsportcentrum, waar alles zo geregeld is dat je enkel aan sporten moet denken. Op een mooie 300m piste kon ik mijn skeelertrainingen afwerken, en daarnaast leent de streek zich ook tot mooie fietstochten, met enkele hoge Pyreneeëncols in de buurt, onder andere de Port d' Envalira. Met z'n 2403 is deze col tussen Frankrijk en Andorra de hoogste Pyreneeëncol. |
Archief
Juni 2016
|