Na een goede seizoensstart ging het al snel weer bergaf met het gevoel in de wedstrijd, en ook met de resultaten. Mijn benen blokkeerden heel snel en ik kon het tempo tijdens de versnellingen in de wedstrijd dikwijls gewoon niet volgen. De wedstrijd in Staphorst was een absoluut dieptepunt waar ik bij de eerste echte tempoversnelling de groep al moest laten gaan.
Een weekje fietsen en skeeleren in de Vogezen zorgde voor wat nieuwe energie en via de wedstrijden in Boxmeer en Zandvoorde stoomde ik me toch nog klaar voor de 100km lange Bartlehiemtocht in Hallum. Hier werd ik onverhoops 22e en kon ik voor het eerste de wedstrijd echt uitrijden op een deftige manier. Het gevoel in de benen gaat dus weer de goede kant op. 13 en 14 september doe ik nog mee aan de tweedaagse wedstrijd in Zemst. Daarna zit het skeelerseizoen erop. Op 18 oktober doe ik als afsluiter van het seizoen de bosduatlon in Lembeke weer mee, hoewel ik misschien nog iets langer doortrain om ook een wedstrijd op het ijs mee te pikken in het begin van het schaatsseizoen.