Het skeelerseizoen 2012 voelde voor mij een beetje aan als een nieuwe start. Na een paar winters op de schaats met enkele ups, maar te veel downs die zich ook tijdens het skeelerseizoen verder lieten voelen besloot ik in september 2011 om het over een compleet andere boeg te gooien. Na het stoppen van Frank vond ik in Dominic de juiste persoon om structuur te brengen in het individuelere trainingsschema dat mij te wachten stond. Een lange rustperiode, en een goede winter van basistrainingen moest voor een beter seizoen zorgen dan de voorgaande. De schaatsen kwamen alleen in februari Elfstedenkriebelsgewijs even uit de kast.
Na een weekje relatieve rust begon dan de voorbereiding naar de 24u van Le Mans toe. Naast de stevige trainingen waar ik voelde dat ik verder kon bouwen op de vorm van het BK stond ook nog de KPN Inline Cup in Utrecht op het programma. Bij het begin van de wedstrijd kreeg ik een pak met de Belgische kleuren en dus was ik, ondanks de zware trainingen die ik op donderdag en vrijdag nog deed vastbesloten me te tonen. Ik zat mee in de juiste ontsnapping, en kon in de laatste klim wegrijden van de kopgroep. Ik bleef weg en pakte zo mijn eerste overwinning in een A-wedstrijd, en mijn mooiste overwinning ooit.
Door de minder goede weersomstandigheden was deze editie de zwaarste van de 3 die ik al reed, en ik had er toch een drietal weken echt last van. Ik deed enkele wedstrijden mee in Nederland, maar meer dan meerijden zat er niet in. Ik nam dus in de trainingen wat gas terug om dan eind juli en begin augustus in de Pyreneeën terug op te bouwen naar het laatste doel van het seizoen: de Bartlehiemtocht in Hallum
De eerste week in de Pyreneeën bestond voornamelijk uit fietsen. De 2e week in Font-Romeu was dan meer op het skeeleren gericht. Tijdens deze 2e week kreeg ik ook het nieuws dat mijn seizoen wat langer zou duren: ik was geselecteerd voor het WK marathon in Italië. Een extra motivatie om er vol voor te gaan dus.
Na Hallum werd het dus zaak om de focus snel op het WK te leggen. Na een weekje rust kwamen er nog een paar serieuze trainingsweekjes aan, die nog even de week voor het WK verstoord werden door wat vermoeidheidsverschijnselen. Gelukkig verdwenen die net op tijd om fris en in vorm aan de start te staan van het WK. Het parcours was helaas niet mijn ding waardoor ik weinig kon betekenen voor de latere Belgische wereldkampioen Bart Swings. Na 30km moest ik lossen en de strijd staken. Ik werd uiteindelijk 64e. Hopelijk volgend jaar opnieuw de kans om nog wat beter te doen tussen de wereldtop.