De dag na Emmeloord konden we terug aan de slag in Oldebroek. Een wedstrijd waar ik mooie herinneringen aan heb. Doordat ik in Emmeloord vergat m'n voeten in te tapen moest ik de pijn verbijten die een open wonde op een irritante plaats op m'n voet met zich meebracht. Vooral in de bochten was het niet ideaal, en dat valt toch tegen als de wedstrijd over 50 rondjes gaat.

Net als in Emmeloord lag het tempo meteen vrij hoog en waren het weer de sterke profploegen Van Werven en A-ware/Powerslide die de koers hard maakten. Het was afzien, maar ik kon wel het tempo goed volgend en kwam niet in de problemen. Iets wat ik de afgelopen jaren misschien wel had voorgehad aan dit tempo. Ik kan langer afzien en toch mee blijven rijden. Een leuk gevoel om zo rond te rijden.

In de finale toen al duidelijk was dat de Van Wervenploeg opnieuw plaats 1, 2 en 3 zou opeisen probeerde ik nog even met een groepje weg te rijden. Het tempo in het peloton lag echter hoog (koersgemiddelde van 40,5 km/u) en wegrijden was onmogelijk. Doordat de kopgroep een rondje voorsprong wist te pakken moesten we vroeger afsprinten. Ik had de bel niet gehoord en er was een beetje verwarring met het rondebord. Hierdoor sprintte ik niet echt mee en werd uiteindelijk 17e.

De komende week proberen om de wonde op de voet te laten genezen. Volgende wedstrijd op woensdag 7 mei in Steenwijk. Ook hier heb ik goede herinneringen aan. De rest van m'n programma voor dit seizoen kan je ook op deze site vinden.

De marathoncompetitie gaat al enkele jaren van start op koninginneavond, sinds dit jaar dus koningsavond. Plaats van afspraak is dan steeds Emmeloord.

Helaas werd het parcours weer als vroeger langs weerszijden van de gracht gereden, zonder het extra lusje in het industriepark.

Voor mezelf was het dag op dag 1 jaar geleden dat de gezondheidsproblemen de kop op staken. Een ideaal moment om iets recht te zetten.

Van bij het begin namen de sterke ploegen de koers in handen en het tempo was meteen strak. Ik liet de oorlog voorin voor wat hij was en probeerde om mee te drijven in het peloton. Dit lukte goed en doorheen de koers schoof ik steeds een stukje op naar voor. Met nog 10 ronden voor de boeg kwam de definitieve ontsnapping van wereldkampioen Crispyn Ariëns en ploegmaat Gary Hekman die 1 en 2 werden. Het peloton viel niet stil maar kon de kloof niet meer dichten. Ik liet me zonder te forceren of risico's te nemen meeglijden en kon in de pelotonssprint een 10e plaats pakken, goed voor stek 12 in de koers.

Voornaamste boodschap: ik zit op koers, de nieuwe aanpak werkt en ik kan weer genieten van het afzien en het koersen. Nu snel weer de auto in naar Oldebroek waar vanavond om 18u45 al de 2e marathon gereden wordt.

Komende vrijdag 25 april begint het skeelerseizoen voor mij met de marathon in Emmeloord. De eerste van slechts 7 marathons voor de Inline Cup. Een triest historisch dieptepunt. Verder zal ik ook de BK's betwisten en wellicht nog enkele losse wedstrijden. Eind augustus staat dan nog de Driedaagse van Zandvoorde op het programma, om daarna af te sluiten met de Bartlehiemtocht over 100km in Hallum.
Dankzij het vroege lenteweer heb ik reeds heel wat goede skeelertrainingen kunnen afwerken. Ik start het seizoen dus met vertrouwen, maar het doel blijft om na vorig jaar weer een wedstrijd op een goede manier in het peloton te kunnen beëindigen.