Toch maar de rit naar Ommen aangevat, en in de auto een beetje proberen slapen. Een paar rondjes goed opwarmen en het gevoel was al iets beter. Niet super, maar wel oké.
Van bij het begin gooide de ploeg Van Werven de knuppel in het hoenderhok. Ik probeerde mee te springen met de (zo zou later blijken) beslissende kopgroep die al in het begin van de wedstrijd wegreed. Ook met de counter naar deze kopgroep toe die er uiteindelijk nog bij geraakte probeerde ik mee te springen. Het bleef echter bij proberen. Ik kon vrij vinnig reageren (wat vroeger m'n zwakste punt was) maar m'n benen liepen direct vol. Ik kon de inspanning niet volhouden. Na een halve wedstrijd raakte ik geen slag meer juist en verliet ik de wedstrijd. Op de terugweg naar huis had ik geen honger, en last van m'n maag. Ook vandaag is de last van de maag er nog steeds. Vermoedelijk is de boosdoener hier dus te zoeken. Morgen een dagje rust en dan hopelijk op tijd klaar voor het BK marathon komende donderdag in Mechelen.