Steenwijk is één van de mooiste parcoursen die overblijft in het huidige marathoncircuit. Een ronde van ongeveer 2,5km met de finish bovenop een klim van een 200m lang.
We stonden met een heel grote groep aan de start. Mooi voor het publiek, en voor de kijkers die de wedstrijd in het noorden van Nederland (en de rest van de wereld via livestream) live konden bekijken via Podium TV. Zo hoort het skeeleren gepromoot te worden. Een dikke pluim voor de organisatoren!
Die grote groep zorgde voor wat nervositeit in de eerste rondes. De bocht na de afdaling is door een middenberm niet zo makkelijk te nemen. Het tempo lag echter van in het begin goed hoog met snelheden die elke ronde de 55km/u aantikten. De achterdeur stond meteen open. Ik had een beetje last van m'n lies en heup maar kon toch vrij vlot volgen en mezelf goed voorin handhaven. Doorheen de wedstrijd ging ik me een beetje beter voelen. Op een vijftal ronden van het einde probeerde ik op de klim samen met Rick Smit weg te rijden. Ik kon echter net niet op z'n wiel komen en had de pech dat de wedstrijd in de ronde hierna echt ontplofte doordat wereldkampioen Crispijn Ariëns en latere winnaar Gary Hekman hun duivels ontbonden. M'n benen liepen helemaal vol en ik moest de rol even lossen. Door de sterke tegenwind kreeg ik het gaatje niet meer dicht en zag ik het kleine groepje dat nog overbleef van het peloton beetje bij beetje wegrijden. Ik kon de wedstrijd samen met m'n vroegere ploegmaat Ted Ooijevaar wel nog volmaken maar had natuurlijk graag in de eerste groep uitgereden. Gegokt en verloren noemen ze dat dan. Nu even rust, nog enkele kwalitatieve trainingen en dan op naar het BK piste in Tienen (17/05) en BK weg in Brugge (18/05).