Hierdoor was de marathon in Oldebroek de seizoensopener dit jaar. Een kort rondje dat me normaal niet echt ligt maar op 1 of andere manier toch altijd mee lijkt te vallen. Bij de B's wist ik hier zelfs eens te winnen.
Door 2 Duitse pistewedstrijden in deze periode verbleven heel wat rijders in Duitsland en stonden we met een klein peloton aan de start. Desondanks werd er toch koers gemaakt waardoor er al vrij snel nog slechts een 15-tal rijders in koers waren. Hierdoor was van even recupereren van de diverse aanvalspogingen nagenoeg geen sprake. In de finale probeerde ik mee te springen met latere winnaar Crispijn Ariëns maar dat was iets te optimistisch. M'n linkerbeen was al vrij verzuurd van de vele bochten en schoot nu helemaal in de kramp. Ik moest ook de volgende groep laten rijden en reed uiteindelijk naar een 11e plaats. Het gevoel in de wedstrijd was beter dan ik vooraf gedacht had, en de werkpuntjes voor de volgende wedstrijden zijn duidelijk.