Over precies een maand staat voor mij de eerste wedstrijd op het programma. Op 17 en 18 april opent het Nederlandse wedstrijdcircuit met een tweedaagse in Zeeland. Aanvankelijk speelde ik met het idee om vooraf al 1 of 2 wedstrijdjes op de piste mee te pikken. Helaas kreeg ik eind februari, op het einde van onze snowboardvakantie (zie filmpje), af te rekenen met een zware griep en luchtwegenontsteking. 2 weken volledige inactiviteit en een antibioticakuur van 10 dagen zorgden dat de conditie die al vrij goed was weer heel wat minder werd. Op dit moment ben ik terug aan het trainen, maar voel ik nog steeds de naweeën van de ziekte. M'n luchtwegen zijn nog niet volledig hersteld en ik beperk me dus tot rustige basistrainingen. Niet ideaal dus om zo het seizoen te beginnen, maar geen man overboord. Rustig terug opbouwen en afwachten wat de eerste wedstrijden brengen.
0 Reacties
In de aanloop naar het skeelerseizoen pik ik graag het BK marathonschaatsen mee. Ook al ligt de focus de laatste jaren steeds minder op het schaatsen, toch is dit een mooie intensieve prikkel in de opbouw. Dit jaar startte ik zonder veel ambitie. M'n laatste ijstraining was op 13 december, en bovendien bracht ik de laatste 3 dagen voor de wedstrijd hoestend, niezend en duizelend door. Eenmaal op het ijs was het gevoel toch niet verkeerd. Ik kon mooi m'n slagen maken, maar voelde toch dat ik niet 100% voluit kon gaan door enkele ziektekiemen. Bij een intensieve prikkel hoort ook een hard koersverloop. Ik was dus blij dat de jonge talenten van Lommel meestreden en in de eerste koershelft een kopgroep van 3 en later van 6 mee op snelheid hielden. Helaas is niet iedereen van mening dat in de kopgroep ieder z'n deel van het werk doet. (tenzij ploegenspel speelt, wat hier niet aan de orde was) De latere winnaar kwam met moeite op kop, enkel om in de laatste halve ronde in de sprint (waar ik zelf wel snelheid te kort kwam) de titel te pakken. Een manier van winnen waar ik moeite mee heb, maar ieder z'n mening natuurlijk. De sprint bracht me ondanks de inspanningen onderweg en de poging om in de laatste 3 ronden het tempo de hoogte in te jagen nog een derde plaats na een zeer verdienstelijk rijdend jong talent Jonathan Schildermans. Onthoud die naam, we gaan er nog van horen. Het positieve nieuws is dat ik ondanks weinig intensieve prikkels op training m'n hartslag al goed de hoogte in kon jagen. Op momenten als dit mis ik het schaatsen wel. Als we nu eens een ijsbaan in de buurt hadden... Eén van de aspecten van de wintertraining was dit jaar cyclocrosstraining. Samen met beloftevol junior Louis Overmeire trainde ik wekelijks een uurtje in het park. Iedere keer weer een leuke training. Na een langere rustperiode. (1 maand volledige inactiviteit, 1 maand recreatief sporten op een laag pitje) heb ik met het begin van het jaar ook de gestructureerde trainingen aangepakt. Veel skeeleren is er dankzij het fantastische weer van de afgelopen weken nog niet bij geweest. Gelukkig zijn er genoeg andere alternatieven waarmee ik ook de nodige trainingsarbeid kan verrichten. Het begin van de winter is ondertussen traditioneel de tijd om eens een nabeschouwing te maken van het voorbije seizoen. Het seizoen begon met een vroege lente en heel wat skeelerkilometers vroeg in het jaar. Hierdoor gingen de eerste wedstrijden in Emmeloord, Oldebroek en Steenwijk verrassend goed. Ik had het gevoel om weer op m'n oude niveau terug te komen. Het BK piste ging wat minder maar het BK op de weg ging goed met een 5de plaats op de afvalling. Het BK marathon ging weer wat minder. Het energiepeil ging weer stilaan naar omlaag en dat uitte zich tijdens trainingen maar ook tijdens wedstrijden. Ook de Nederlandse wedstrijden gingen eind mei en in juni niet helemaal volgens plan met als absoluut dieptepunt de wedstrijd in Staphorst waar ik reeds na enkele ronden de rol moest lossen en de wedstrijd verliet. Tijd om even te bezinnen dus. Een beetje rust, een wielerwedstrijdje en een fietsvakantie in de Vogezen hielpen me hierbij. In de loop van juli kwam ik bij dr. Francoise Wellekens in Gent terecht. Een bloedonderzoek wees uit dat ik nog helemaal niet hersteld was van allerlei eerder onheil. M'n bloed vertoonde sporen van infecties en virussen. Uit een HIPP-test bleek dat m'n darmen niet optimaal werkten. Om een lang verhaal kort te maken: ik vergiftigde mezelf af en toe en het was eigenlijk al een half wonder dat ik de hele periode blessurevrij kon blijven sporten. Het goede nieuws was dat een homeopatische behandeling heel wat beterschap kon brengen. Dit kon ik al merken tijdens de wedstrijden in Zandvoorde en Hallum. Vooral die laatste was een mentale opsteker want ik kon voor het eerst sinds lang weer de volledige afstand van 100km uitrijden. Helaas was het meteen ook de laatste skeelerwedstrijd van het seizoen. Aangezien ik na Hallum pas echt het gevoel had dat ik op dreef begon te komen besloten we het seizoen nog wat te rekken. Via een loopwedstrijdje, loop- en fietstrainingen bleef ik verderwerken met de bosduatlon in Lembeke als doel. M'n derde deelname hier werd meteen ook die met het beste resultaat van de 3, ondanks het niveau dat toch vrij hoog lag. Na de duatlon sloot ik het seizoen af op het BK schaatsen. Ik haalde daar 2 keer zilver na Bart Swings en schaatste er ondanks de lange afwezigheid op de schaats ook 2PR's. Vooral het gevoel was weer goed. Dit werd ook bevestigd door het bloedonderzoek eind oktober. De waarden zijn al heel wat beter en de homeopatische behandeling slaat dus aan. Ik ben klaar om na een maandje rust weer op te bouwen naar hopelijk weer een skeelerseizoen op m'n normale niveau.
Afgelopen weekend stond m'n laatste wapenfeit van het seizoen op het programma: het BK afstanden langebaanschaatsen in Eindhoven. Op het programma 2 keer 500m, 1500m en 5000m. Vooral op de laatste was ik gebrand om na een tijdje zonder schaatsen (bijna 2 jaar) nog eens alles uit de kast te halen. Als antisprinter wist ik op de eerste omloop van de 500m een nieuw PR te rijden in 44,27 sec. (FILMPJE) Dit leverde me op zaterdag een voorlopig zesde plaats op. In de tweede omloop op zondag reed ik een tijd van 44,50 sec. Trager dan zondag dus, mede door een zeer slechte start. Ik kon echter wel nog klimmen naar plaats 5 door het rechtstreeks duel met Benjamin Willekens te winnen. De 1500m op zaterdag werd op slecht ijs verreden waardoor echt hoge snelheden niet echt mogelijk waren. Met een opening van 29,2 en daarna respectievelijk rondjes 33,6 - 34,2 en 35, 1 hield ik het verval binnen de perken en kwam ik uit op een tijd van 2:11,91 wat nog redelijk in de buurt van m'n PR was. Deze tijd leverde me een tweede plek op na Bart Swings en voor Maarten Slembrouck. Voor de 5000m berekende ik vooraf het ideale schema om m'n PR te breken wat me bracht op rondjes van 37,5sec na een opening van 23sec. Na de opening van 22,7 sec kwam een iets te enthousiast rondje van 36,2. Op beter ijs had ik dit misschien kunnen volhouden maar op dit ijs was het voor mij niet haalbaar. Ik kon daarna mooi rondjes tussen de 37 en de 38 sec. blijven draaien zelfs al ging ik in de tweede helft behoorlijk kapot. In de laatste 2 ronden kon ik zelfs nog iets versnellen. Dit is de meest positieve boodschap uit dit hele weekend. Waar de gezondheidsproblemen van het afgelopen anderhalf jaar er altijd voor zorgden dat ik mezelf opblies kon ik nu toch blijven doorgaan in de verzuring. Ik kwam uiteindelijk ondanks het slechte en trage ijs toch uit op een nieuw PR van 7:51,81 wat weer goed was voor een zilveren plak. Ook de andere podiumplekken waren identiek aan die van de 1500m. De volledige uitslagen rondetijden kan je HIER vinden. Al bij al een zeer geslaagde uitstap naar het schaatsen alvorens te genieten van een welgekomen rustperiode. Het was een leuk weekend. Bedankt aan Helena voor de foto's en Marij Timmerman van BSC voor het filmpje.
Vandaag stond weer de bosduatlon van Lembeke op het programma. Een leuke duatlon waar ik graag aan deelneem alvorens de winter in te duiken. De parcoursverkenning op donderdag had me echter wat minder enthousiast gemaakt. Diepe sporen van kranen en tractoren hadden het fietsparcours op bepaalde stukken onberijdbaar gemaakt. Gelukkig zorgde de organisatie nog voor enkele wijzigingen in het parcours waardoor er overal gefietst kon worden. (en het parcours ook iets langer werd) Beter doen dan de 1u03 van vorig jaar was dus vooraf al uitgesloten. De eerste 3,6 loopkilometers gingen niet vanzelf. Ik had het moeilijk om m'n ritme te vinden en m'n maag deed wat lastig. Waarschijnlijk was de warmte van vandaag hier niet vreemd aan. Ondanks het mindere gevoel liep ik de wisselzone binnen na 14min16sec. Een goede looptijd voor mij. Na een wissel van een seconde ook 50 (vlot voor mijn doen) was ik vooral dankbaar voor de bidon die op m'n mountainbike klaarzat. Ook hier was het in het begin moeilijk om m'n ritme te vinden maar in de tweede helft van de 18,2 km op de mountainbike begon ik er wat door te komen. Een fietstijd van 43min19sec was dus ook weer goed, gezien het parcours. Ik kon nog een seconde sneller wisselen en na 49 seconden verliet ik de wisselzone voor de laatste 1,8 loopkilometers. Opkomende krampen in de eerste tientallen meters legden me een iets trager tempo op dan ik gepland had. Geleidelijk aan kon ik m'n tred verhogen om de laatste loopkilometers te volbrengen in 7min39 sec wat mij op een eindtijd bracht van 1:06:55. Gezien de omstandigheden en het licht gewijzigde parcours denk ik wel dat dit een betere prestatie was dan alle voorgaande jaren. Deze tijd leverde me een 37e plaats in het totaalklassement (vorig jaar 47e) op en een 19e plaats in m'n categorie. (vorig jaar 28e) Redenen om tevreden te zijn lijkt me. Waar normaal deze duatlon het begin van de winterrustperiode is train ik de komende 2 weken nog even door. Op 1 en 2 november staat in Eindhoven het BK afstanden langebaanschaatsen op het programma. Hier zal ik m'n zomerseizoen afsluiten met een 500m, 1500m en 5000m op het ijs. De rust begint stilaan nodig te zijn maar het initiatief dat de KBSF neemt door zo'n dag te organiseren wil ik zeker steunen met m'n aanwezigheid. Na een weekje van vergaderingen, bezoeken en helaas ook veel te veel en lekker eten in Denemarken stond afgelopen zaterdag de wielerwedstrijd in Sint-Laureins op het programma. Met pap in de benen reed ik de eerste rondjes achter de auto en ik voelde snel dat het geen topdag zou worden. Toen in de eerste ronde in wedstrijdmodus al iemand de graskant opzocht en de schouders dikwijls breder bleken te zijn dan de beschikbare plaats besloot ik me veilig achteraan te nestelen. Daar kon ik vlot meerijden. Ik probeerde nog 1 keer met 2 vluchters van achterin weg te rijden maar we kregen geen ruimte. Achterin de groep reed ik de wedstrijd rustig uit, en kon ik zo gelukkig uit het gewoel van de sprint blijven. Daarin gingen immers 2 renners hard tegen de vlakte. Iets wat er al heel de wedstrijd zag aan te komen. Blij dat ik me veilig achterin kon houden, en dat ik spelenderwijs de wedstrijd toch kon volbrengen. Volgend jaar eens proberen enkele wielerwedstrijdjes op een hoger niveau te volbrengen. In de aanloop naar de duatlon in Lembeke op 18 oktober was de kermisloop die vlak voor onze voordeur startte een ideale eerste intensieve loopprikkel. Ik besloot de kortste afstand (5km) mee te doen, aangezien de duatlon ook slechts uit 4 en 2 km lopen bestaat. Met slechts 2 looptrainingen in de benen wist ik niet wat ik mocht verwachten. Ik startte snel en kon het verval nog redelijk beperken. Ik kon de volledige 4,65km aan een mooie hoge hartslag volbrengen. Iets wat tijdens het afgelopen skeelerseizoen vaak het probleem was, en toont dat de aanpak die dokter Wellekens uitstippelde z'n vruchten begint af te werken. (hierover later meer, eerst effectief resultaat zien in het bloedonderzoek volgende maand) Ik finishte uiteindelijk na 18min15sec als 6e in m'n categorie, 11e plaats totaal. Komende week een weekje naar Denemarken voor het Comeniusproject van m'n school. De trainingen zullen dus wat naar de achtergrond verschoven worden (rusten is ook trainen) maar ik hoop bij droog weer toch zaterdag te kunnen starten in Sint-Laureins in de wielerwedstrijd. Daarna zal ik misschien ook nog een loopwedstrijdje meepikken in de voorbereiding naar de duatlon toe. Foto: Gaby De Vos
Na een gesmaakte eerste wielerwedstrijd voor eigen deur in juli deed ik vandaag mee aan de wielerwedstrijd in Bentille. Aanvankelijk was dit niet het plan maar vrijdag tijdens het woon-werkfietsritje, bij het zien van de parkeerverbodsborden, begon het toch te kriebelen. Vanochtend ging ik even losfietsen op het parcours en besloot ik om toch te starten, met de nodige ingecalculeerde voorzichtigheid. Ik heb immers de tweedaagse van Zemst volgend weekend nog aan m'n skeelerprogramma toegevoegd en het zou jammer zijn als ik dit vandaag zou hypothekeren. Na de rondjes achter de auto probeerde ik snel naar voor te rijden. Dit ging vrij vlot en ik kon ook weer een paar keer meespringen met een klein groepje. Niemand kreeg echter de ruimte, dus het was snel duidelijk dat het een sprint zou worden. Ik zette me achteraan en besloot niet mee te sprinten om geen risico's te nemen. Op een kleine 2 km van de aankomst viel het peloton echter stil en week volledig uit naar de linkerkant van de weg terwijl ik rechts zat. Ik zette vol aan (56,5 km/u zo zou later blijken :-) en sprong weg uit het peloton. Helaas werd er niet getwijfeld en werd ik op enkele honderden meters van de streep weer bijgehaald en ingelopen. Al bij al leuk dat ik het nog kon proberen nadat ik al beslist had om me niet te mengen in het gewoel in de finale. Op naar de volgende uitdagingen: volgend weekend 2-daagse Zemst, 20 september loopwedstrijd Waterland-Oudeman, 27 september wielerwedstrijd in Sint-Laureins en 18 oktober de bosduatlon in Lembeke. |
Archief
Juni 2016
|